زنان ايران، يك قرن مبارزه براي برابري(قسمت
چهارم )
در 29 نوامبر1911، روسيه تزاري با تاٌييد
دولت انگستان اولتيماتومي به دولت ايران فرستاد و خواهان اخراج مورگان شوستر ظرف
48 ساعت گرديد و از دولت وقت ايران خواست كه براي استخدام مستشاران جديد با آنان
مشورت كند والا قواي روس پايتخت را اشغال خواهند كرد. موجي از اعتراض از سراسركشور برخاست و در تهران بيش از
50 هزار نفر راهپيمائي كرده و يك اعتصاب سراسري را اعلام كردند. گروههاي كثيري از زنان
كه آمادگي خود را براي شهادت اعلام داشته بودند در ميان آنها بودند. در اول دسامبر
1911، انجمن مخدرات وطن يك تظاهرات را با شركت هزاران زن در مقابل مجلس برگزاركرد.
شوستر نوشت كه گروهي از زنان كه تعدادشان به 300 ميرسيد وارد مجلس شدند. «اين
مادران، همسران، و دختران گوشه گير ايران به نشانه تهديد، هفت تيرهاي خود را
كشيدند و روبنده را به كنار زدند تا براي رئيس مجلس و همكارانش شكي نماند كه اگر
وكلا در انجام وظيفه براي حفظ آزادي و شاٌن و حيثيت مردم و مملكت سستي كنند، آنان
در تصميم خود مبني بركشتن همسران و پسرانشان و سپس كشتن خود و باقي گذاشتن اجساد
خود مصممند».
در اوائل دسامبر، وقتي نيروهاي روسيه به
قزوين رسيدند، اتحاديه زنان قزوين درخواست كمك كرد. اتحاديه زنان اصفهان از انجمن
هاي ايالتي خواهان تسليح زنان شد و آمادگي خود را براي مقاومت عليه نيروهاي روسي
اعلام داشت. ميتوان به جد گفت كه بخاطر فعاليت هاي اين زنان شجاع بود كه مجلس
مشروطه بيش از يكسال در مقابل اولتيماتوم متجاوزين مقاومت كرد.
اگر چه انقلاب مشروطه به پيشرفتهاي جدي در ايران
منجر شد و قانون اساسي تدوين شده توسط آن برخي حقوق مردم ايران را تضمين كرد، ولي
كماكان زنان ايران را از حقوقشان محروم ساخت. نص صريح قانون انتخابات مصوب 1906
زنان را از حق راي مطلقاً محروم ميسازد.
درسال 1905، عليرغم تلاشي كه براي طرح مسائل
زنان ميكردند، مطبوعات پس از پيروزي مشرووطه اول دراين باره سكوت كردند. ولي بعد
از بتوپ بسته شدن مجلس توسط محمد علي شاه، درمشروطه دوم، حقوق زنان به يك مسئله
اساسي تبديل شد. با پيروزي انقلاب سوسياليستي درشوروي درسال 1917 و پايان تسلط
روسيه تزاري برايران، موج جديدي از مبارزه براي حقوق زنان درايران آغاز شد و
بسياري از زنان و روشنفكران كه تحت تاٌثير انديشه سوسياليستي بودند به جنبش
پيوستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر