ایران - شاعري
بزرگ بود از اهاليِ امروز. گاه گاهي نقاشي هم ميكرد.
قفسي مي ساخت از رنگ و
مي فروخت به من و شما، تا به آواز شقايق كه در اون زنداني بود گوش بديم!
سهراب سپهري كه شعرها و نقاشي هاش هر دو حس غريبي از سادگي و زيبايي و
صداقت داره. امروز سالگرد درگذشت سهرابه، شاعري كه در ابعادِ اين عصر خاموش
هنوز از نور و آبي و دريا و زندگي مي سرود.اگه بخوايم در وراي هنر زيبايي سهراب به شخصيتش نگاه كنيم، انسانيت ، خاكي بودن و تواضعش بود كه چشم هر كسي رو ميگرفت. فروغ فرخزاد يكبار گفت:« تنها چيزي كه تا حالا ياد گرفتم از سهرابه.»و وقتي ازش پرسيدن چي ياد گرفتي؟ شعر يا ريتم يا وزن و قافيه؟ جواب داد:« تواضع، تواضع رو از او ياد گرفتم.».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر